İYİ NİYET HAYATTA YAPTIĞIMIZ EN BÜYÜK FEDAKARLIKTIR.

İYİNİYET HAYATTA YAPTIĞIMIZ EN BÜYÜK FEDAKARLIKTIR.

Kendimiz için değil başkaları için yaptığımız fedakarlıktır günün sonunda bize dost kazandıran. En büyük dost ise kendi kişiliğimizdir farkında olamadığımız. Içinde yaşadığımız, akıl mantık, şuurumuzun gücüne sahip olma eğitiminde kimse için değil kendmizi her var olanla kontrol altında tutup nasıl bir hayata sahip olmak istediğimizi anlamlaştırarak telkinlerde bulunuruz.

Istem dışı gelişerek hayatımıza yön vermemize neden olan ilişkilerle çevrenin rolleri her birimizi göremediğimiz yönlerimizle silkeledikçe aynadaki yansımalarımızın gücümüzle deşifre edilebileceğini bilmek zaman istemez. Çünkü o an geldimi etrafımıdaki her olan olmayanla kendimizi farklı görüp değerlendirmeye başlarmışız. Gelip geçen zamanla olgunlaşmak ise keyiflidir, hele neyin ve kimin için geldiğini farkettikce farklı yönden geleni değerlendirdiğimiz şekillerde hayatımıza hediyelendirmiş olalım.

Kabullendikçe kendini keşfederek buna sahip olabilirsin. Değişim olduğu müddetçe her an öğrenerek ilerlermişiz meğer diyerek zamanı keni değerlendirmelerimle farklı gözle bakıp gören bendim. .

Önceleri O şekilde düşünemezdik belkide ancak, zamanla kimin senin için ne kadar fedakarlık ettiğini benim gibi sende anlarsın. Yaşamın anahtarlarında kendi içsel dünyamıza dokundukları “an” sanki nedenleri veya sebepleri ile kendimizi kabuğumuzun içerisine girip çıkarken hissettikçe sürekli değişimin parçası olduğumuzu ve değişmeyen inançlarımız, kalıplarımızın değişimine ortak olurken nereden nasıl olaylara baktığımızı görebilelim.

Dünyanın sonu geldiğini düşünebiliriz. Bir anlık öfke ile yaşam yolumuzu değiştirerek farklı kulvarlarda kendimizi bulabiliriz de. Hayattan anlamlı anlamsız gelişi ile güzel ilişkilerle direnebiliriz belkide. “Öfkeyle kalkan zararla oturur” derlerdi de inanmadığım gibi. Günü ve zamanı geldimi ona da inanacaktım. En güzeli sakin kalmak, olayları seyirci gözü ile izlerken havadaki negatif enerjinin sakinleşmesi, dinginleşmesini beklemektir.

Hayatta, tecrübelerimizle silkelenebiliriz. Üzülüp içsel duygularla çatışmalara girebilirizde ama, deşifre edildikçe daha derinlerimizdeki duygusal kırılmaların kökeni, hayal kırıklıklarımız ve istemeden edilen sözlerle mücadele etmekte olabilir.

Herkese yetişmenin mümkün olmadığını hayatan darbe ala ala ders çıkartırız.

Insanların yaşantımızdaki rolleri sürekli değişken olurken zamanın sana ne getieceğini bilmeden anlık farklı açılarla sadece kendi seçimlerinle kalabilmek zahmetli olabilir. Kimsenin hükmü ile değil kendi seçimlerinlesin. Biri sana “bana yardım edebilir misin?” dese “hayır” dermisin? Işlerin olmasına rağmen “dur işlerimi yapıp gelirim” dermisin? Yoksa kalbi kırılmasın diye kendinden ve başkalarından feragat edip zamaını başkası için geçiltirmen seni iyi yapar mı? Öncülüğün kendin olma duruna alışmalısın. Başkalarına iyilik yapacaksın diyerek kendinden fedakarlık yapıp zamanını başkaları için kullanmış olmak senin seöimlerindir. Sonuçta olacak olanlada sen sorumlu olursun.

Başkaları “ne” diyecek. Bağımlılıklarınla herkesin hayatına müdahale etmesini tercih ettiğin için yaşıyorsun istemediklerini.

Nefsimizi terbiye edebildik mi çevreden yansıyarak gelen benzer benzeri çektikçe kendimizde var olandır hayatımızda olup iyiki de olmuş diyebileceğimiz. Iyilik insanın içindeki hazinesidir. Özün yüzeye çıkışı ile negatif olanı kırarak içinden olumlu, pozitif, güzel düşüncelerin deneyimlerin sayesinde terbiye ettiğin kirli olanı nötürlemen mucizenizdir.

Terbiye edildikçe daha fazlasına sahip olmaya başlarız. Kişisel dünyamızı yeterince kirletmemişiz demekki.

Iyilik insanın içindeki özden gelen duygudur. Sahip oldukça bırakmak istemeyiz ancak bırakabilmemiz için çevreden yansıyarak olumsuz tetikleyenlere günün sonunda teşekkür ederiz. Hiç bir şey içinde pişmanlık hissi beslemedikçe uyandırdığımız bilinç bizler olgunlaştırmaya ytecektir.

NUMEROLOG
Müjde Şener