İÇİMDEKİ ÇOCUĞA SEVGİM

İÇİMDEKİ ÇOCUĞA SEVGİM

İÇİMDEKİ ÇOCUĞA SEVGİMİ İTİRAF EDİYORUM. TÜM YAŞAM DERSLERİMİZDEN İBARETTİR VE HER YÖNDEN HAYATI ANLAMLI KILABİLECEK YAŞAM HİKAYELERİMİZLE SİLKELENDİK Mİ BİZİ “BEN” YAPACAK GÜÇLE ŞİFALANDIĞIMIZDIR.

İçimdeki çocuğa özlemimi anımsadıkça, yaşamın su gibi akıp gittiğini ve geriye dönüpte baktığımda sadece çocukluğumun orada kaldığını anladım.

Hayatımın geride kalan dönemleri, nasıl yaşamak istediğimin hayalleri ile zihnime düşmeye başladı. Tek tek aile dizilimi gibiydi sanki. Filim şeridini andıran zamanda yolculuk yapıyormuşum hissi uyandı içimde. O’ gün, bugünmüş gibi ayni duyguyu hissediyor ve yaşıyordum. Her dokunuşta bin acı hissederken zamanla her birinin nedensiz olmadığını anlamıştım. Içimdeki çocuğa özlemim, hasretim ve sevgim herzaman anılarımda gezindikçe bana gerçek ben olmanın verdiği hazzı tattırdı. Yaramazdım, hareketli yerinde durmayan onun da dışında sakinliğimde vardı elbette. Öz’ündeki ben ile karmik inançlarla donanımlıydım. Zırhım vardı koruyucu çelik giymiş gibiydim hatta erkek gibi sağa sola atılıp kapılan. Ama, onun da içinde başka bir çocuklaydım. Anladım ki beni ben yapan çocukluğumu seviyorum. Bir anda kendime dönüpte senden özür diliyorum, senden af diliyorum ve seni seviyorum demek istedim. Öylede oldu. Tüm yaşamım bana hediyesi idi. Hangi amaçla bugün var olduğumuzu anlamak imkansız gibi önümüzde durabilir. Sonuçta bulunduğumuz her ortama uyumlu olmak, nedenleri ile donanımlıdır.

Hangi yaşam, zamanlarımda içimdeki çocuğa ne yaptığımı, üzerine neleri inşa ettiğimi düşünmeye beni yönlendiren olayları zihnimde yokluyordum.

Her birine isyankar olmadım, beni acıtan nedenleri yoklamadan gülümsediğimi farkettim. Gelip geçen evrelerde olgunlaştım ve ben ben oldum.

Deşifre edilmeyi bekleyen daha başka duygularımla yüzleşiyordum sanki bugün. Beni üzmediğini, kırmadığını ve sadece olgunlaştırdığını anladım. Derinlerde aradığım eksik parçalarımdı beni tamamlayacak olan ve aramaya koyuldum. Bir anda silkelendiğimi farkettiğimde uzakta aradıklarımın benle olduğunu, baktığım, gördüğüm, koklandığım, tat aldığım her yerdeydiler.

İÇİMDEKİ ÇOCUĞA SEVGİM BAKTIĞIM HER YERDE.

Ayna olmuş topluluk içinden kendimi keşfedecektim. Bir yandan ararken diğer yandan onun benle olduğunu bana hatırlatanlarla önümde duran engelleri kaldırdıkça farkına vardım. Bazen bakıp göremediklerimiz burnumuzun dibinde olsada yokmuş gibi sağa sola savruluruz. Engeller, önümüzdeki sınırlardır, korkulardır, kalıplar, blokajlardır. Bilinçli olmak, her engeli aşmamıza yardımcı olur. Küçük bir söz, cümle, kelime, neden, olay, kiliti açmamız için şifre olabilir.

İçimdeki çocuğa sevgimi kutsuyorum. Onun tıpkı bugünkü ben gibi özgürce, koşulsuz sevgisiyle, herşeye, herkese dokunmanın önemini hatırlattığı için teşekkür ederim.

Her birimiz zamanda yolcuyuz. Ne zaman içimizdeki çocuğun farkındalığı ile silkeleniriz o zaman durup, geriye dönerek onu da bugüne getiririz. Her şeyde ben değil, “biz.” Birlik içerisinde tam ve bütün oluruz.

Beklentilere, amaçsız ilerlememize bir de imkansızlık yarattıkmı çıkış yolu bulamayız.

Onu nerede sevmeyi unuttuğumu, neşemi kaybettiğimi, hüznü, anımsamaya çalıştıkça, o’na ulaşabilinceye kadar, ne çok karanlık sokaklardan geçmem gerektiğini sorguladım.

Hangi evrede o’nu aramaya koyulduğumu, ayni döngüde dönüp durduğumu ve sarhoş gibi sağa sola savrulduğumu anımsadım.

Hayatı tek kalemle yazacak olsaydım içimdeki çocukla birlikte nasıl olmam gerektiğini bilmeden bunu yazmam olanaksız olurdu.

Bunca zaman ona giden yolu aramak aklıma gelmezken bana kendini anımsatacak her yansımada hatırlatmaya çalışıyordu. Içimdeki çocuğa sevgimi her nerede unutmuş, bırakmışsan senden, kendimden ve tüm hücrelerimden özür dilerim.

Nedenlerimi sorgulamıyorum. Sadece ben olmadım. Yarattığım hayat amacım köprüden geçerken ardına bakmamak üzere sadece tek yön olmasını dilerdim. Bir daha asla dediğimi anımsıyorken kaç kere gidip geldiğimi bilemezsiniz. Bir daha asla dediğimiz an, yeniden oraya gidip gelen duygu ve düşüncelerle tamamlayıcı oluncaya dek sürekli hafızalarımızdan anıya dönüşünceye kadar gidip gelmeye başlarız. Oysa eksik, yarım kalmış küçük bir nedenin büyük sorunlar getireceğine inanırken hayatın tümü başka zaman içerisinde bize güven sağlayacak.

Bir ben varsa bir de benden başka beni bana anlatan sensin…

NUMEROLOG:

Müjde Şener

17.7.2019

54/18/9

HABERAL KIBRISLI GAZETESİ